İLK ADIMIZ HAVVA

-Dünya Kadınlar Günü Vesilesi ile-

Ayşe ŞAHİN

Kim bilir hangimizin yüreğinin dile gelişidir türküler, bazen gidip gelmeyene, bazen sevip alamayana, bazen kavim-kardeşe, bazen yoldaşa hep biz söyleriz.

Kim bilir hangi yiğitler anasının ninnisinden duydu vatan sevdasını, bağı bostanı…

Var mıdır ki beşiğinin başında bir ana uyuklamayan er?

Uzak değil! İlk adımız Havva, masumiyetimiz Meryem, nefsimiz Züleyha, analığımız Amine, şefkatimiz Halime, imanımız Hatice, sevdamız Ayşe, çocukluğumuz Fatıma’dır.

Türkümüz Zeynep’tir, Asiye’ dir…  Şarkımız Firuze, Gülizar’dır…

Hikâyemiz Leyla, romanımız Güntülü, şiirimiz Fahriye Abla’dır.

Süsümüz rastık, varlığımız ayna, hünerimiz nakıştır… Hesabımız kanaviçe, aletimiz iğnedir, tığdır, ipliktir.
Teller kırar, tüllerde motifler çıkarırız, bir tığla zincirler çeker geçmişi bugüne ekleriz. Hayatı kimi zaman ters-düz eder, kimi zaman saç örgüsü yapar biz ederiz.

Çemberimizdeki bir tek motifle söyleriz derdimizi, umudumuzu…

Gül dahi kıskanır nazımızı. Kim bilir kaç mısra yazdı da şairler hala anlatamadılar edamızı.

Hanemiz mahrem, dilimiz ketumdur bizim…

Kaşımız keman, kirpiğimiz oktur, gözümüz gönlümüz toktur bizim.

Değil bir gün ömür bizim; evvel bizim, ahir bizim…

Başta canım anneciğim olmak üzere tüm kadınlarımızın Dünya Kadınlar Günü kutlu, mutlu, umutlu olsun.