Şiir: TAŞA KAZILI DİL / A. Yılmaz SOYYER
TAŞA KAZILI DİL
Yuluğ Tigin’le ses bulur tamgalar
Dilim Yenisey’de taşa kazılır
Dağ keçisi kağanlığı damgalar
Bütün haşmetiyle başa kazılır
Soğuk mermerlerle kucak kucağa
Yaşayıp ulaşır dünden bu çağa
Ötüken’den nakledilen ocağa
Sanmayın ki bu dil boşa kazılır
Kaç lisan var taştan taşa nakleden
Sonsuzluğun esrârını akleden
Amca buyruğunu hakkedip yeğen
Sanki sözler tâ güneşe kazılır
Atam Bilge Kağan boşa buyurmaz
Sözün Türk’e söyler taşra duyurmaz
Töre iner gayrı ne söylense az
Kâh alına, gâhi döşe kazılır
Türkülerle kızlar sunar şerbeti
Kızıl Kam’ın yankılanır sohbeti
Atlar uçar ve Tengri’nin âyeti
Bucak bucak köşe köşe kazılır
A.Yılmaz Soyyer