O gün Kür Şad dirilmiş, buyruk veren Atsız’dı,
O inançlı çeriler bozkurt, fakat adsızdı…
O yiğitçe çağrıya gönüllü katıldılar,
Öylesine bir hınçla ileri atıldılar.
Atılışın hedefi kızılı yok etmekti.
Parolası: Atılıp geriye dönmemekti..
Kür Şad’la çerileri o gün yere indiler.
Şehitler ve gaziler gönülden sevindiler..
Ülkü Türk’ü yüceltir, Tanrı’ya yaklaştırır,
Çağları çiğneterek yeni çağlar aştırır,
“Türkçülük hayâl” diyen soysuza gülmek gerek.
Ülkü gönül temizler ve alın aklaştırır…
Türkçülük hayal değil, gerçeğin ta kendisi,
Türkçü Türk, bu toprağın sahibi, efendisi.
Türk birliği uğruna, gel yiğitim, ölelim,
Dünyada yaşar gibi, biz ahrette gülelim…
Bu toprağın harcını kanla tekrar karalım,
Tutsak kardaşımızın yarasını saralım..
Görevimiz bitmeden gidersek biz Uçmağa,
Yüce Tanrı katına hangi yüzle varalım?
Erişilmez burçlara tuğlar dikilmedikçe,
Vatanın istediği kanlar dökülmedikçe,
O şehitler yanında yoktur bizim için yer,
Tanrı’dan önce onlar bizi sorguya çeker!
O eski Türk, gün gelip böyle mi olacaktı?
Körpecik gönüllere nifak mı dolacaktı?
Genç Türk! Davran, o eski çağlarını hatırla,
O çağlardaki ruhun güneşten bile aktı..
Duraklama çocuğum, bakıp da genç yaşına.
Davran ve sen de katıl Türkçülük savaşına.
Hazırlan atan gibi cihana hükmetmeye.
Ve kımız çamçağını şölende dik başına…
Ey genç! Hiç unutma ki Oğuz Han torunusun,
Bu gerçeğe inan ki yüceltsin seni usun!
Tek inanç Türkçülüktür, gerisi uydurmadır.
Biz birlik olalım ki: “Tanrı Türk’ü korusun!”
