Kertenkelenin ayağına çivi batar mı? Batar. Nerden çıktı bu diyorsunuz. Canlılar âleminde olmayacak şey yoktur. Her şey olabilir.
On bir ayın sultanı mübarek ramazan ayının son günlerini idrak ediyoruz. Allah kısmet ederse üç gün sonra Bayrama ulaşacağız. Yaptığımız ibadetin sonucunda Allaha kulluk görevini yapmanın coşkusuyla bayram edeceğiz.
Yüce rabbimizin bizi bu günlere eriştirdiği, kulluk görevimizi bir daha yapmanın sevinci ve kıvancı içinde gerçek dünyaya hazırlık olan ibadetimiz için sevineceğiz.
Allah’a şükür edip, bağışlanmak,niyaz edip onun affediciliğine sığınıp dua edip rahatlayıp yarınlara daha iyi ve sevgiyle bakacağız. Zaten her şeyin başı sevgi değil mi? Tabiî ki sevgi.
Sevgi olmadan hiçbir şey olmaz. Dünya sevgi üzerine kurulmuştur. Kulun Allaha duyduğu sevgidir. Ananın babanın çocuklarına karşı duyduğu sevgidir. Aşık’ın Maşuk’una karşı beslediği sevgidir. Sevgi su’dur. İyiliklerin yeşermesinde kötülüklerin yok olmasında en elverişli mekândır sevgi.
Maalesef son zamanlarda sevgi toplumda ağırlığını kayıp etmiş durumda. İnsanlar bencil, insanlar kavgacı,insanlar sadece kendini düşünür oldular.Bununla ilgili konuşurken de mazeretlerini bulmuşlar hemen cevabı yapıştırıyorlar. “ şartlar zor. hayat şartları çok ağırlaştı kendimizle bile zor ilgileniyoruz,stresliyim” gibi inanıyorum ki kendilerinin bile inanmadığı mazeretleri dillendiriyorlar.
Elif okuduk ötürü,
Nazar eyledik götürü.
Yaratılanı hoş gördük,
Yaratandan ötürü…
Büyük Yunus’un dediği gibi her şeyi yaratana dayandırarak ve bu dünyanın faniliğine inanarak adımlarımızı atmalıyız.
“Evin bir duvarı göçmüş. Sahibi moloz yığınlarını temizlerken temel de bir kertenkele görür. Kertenkelenin ayağına çivi batmış bir kenarda yatmaktadır. Adam şaşkındır. Çivi paslanmış olduğundan olay olalı uzun zaman olduğunu anlar. Paslı çivi ile nasıl yaşadı, nasıl oldu da uzun süredir ayağa kalkamadığı halde yaşayabildi diye.
Bir bakar ilerden başka bir kertenkele gelmekte.Ağzında yiyeceklerle.Adam şakın,adam bitik bismillah çeker ve sorar nedir bu vaziyet.ağzında yiyecek taşıyan kertenkele dile gelir ve “İnsanoğlu senin evinin yapıldığında bu zavallı arkadaşımın ayağına senin evin için kullanılan çivilerden biri battı.Siz dikkat etmediniz.Arkadaşım o günden bu güne yürüyemedi. Adam sorar, “-peki nasıl yaşadı.
-Kertenkele cevaplar.O benim cinsimdir.Öğünden sonra ben yiyecek ve su taşıdım ölmesin diye.çiviyi çıkaramadım ama elimden geldiğince tımar ettim yarasını.Artık gücüm tükenmek üzereydi duvar çöktü ve siz gördünüz.”
Bu olaydaki sevgiye bakın. Allah’ın bir olay için var ettiği sebebe bakın.Yaradanın çekebileceği kadar yük verme büyüklüğüne bakın.
Çok şükür yarabbi. Her şeye çok şükürler olsun.
Mübarek Ramazan Bayramınız kutlar tür İslam Alemine hayırlara vesile olmasını dilerim.
