faydasız çabalamak, derde duçar olunca ruh eskisi gibi olmuyor yıkılmış bezgin hissiyat yürekte yer etmiş sevinç denizaşırı ırak ülke deli fişek çağında bozguna uğrar hayat faili meçhul kaybedişlerin anlamı kalmadı suçlu aramak sebep bulmak neyi değiştirir yitirilen güzellikler geri gelmeyecek artık tanıdık güleç yüzlü esintiler akmıyor hanidir.
yetinmeyi bilmeli insan elindekinin kıymetini belki de dönüm noktasıdır mucizevi vesileler eğri doğru sapağına ramak kala verilen karar imdat çağrısının neticesinde müjdeli silsileler
tahammülü zor anlarımda baş ucumda benim gözlerimi kırpmadan sürüklendiğim cümleler gecenin sabahına kavuştuğu vakitlere değin kimsesizliğime dost gösterişsiz eğlenceler okuduğum kitaplar yön çizdi şu yürüyüşüme adamlığı öğreten tamahkâr şahsiyetler vardı sayfaları benimsedikçe tavrım onlara benzedi uzun hüzünlerin ardından ferahlatan aydınlık kitapsız yaşayanlar evrende ne işe yarardı…
zaman, mekân,, kişiler değişir mütemadiyen aynı sıkıntı olayların temelinde tekrar tekrar öyle ki bazen unutturur benlikteki varlığını kıyamettir bununla yaşamayı öğreten ısrar
şiirlerimin hamurunu yaşantımdan yoğurdum okuduklarımla karşılaştım çıktığım yolda hep yeni başlangıçlar nihayeti daima aynı hikâye kaderimin içyüzü mevzunun yinelenmesinden ibaret…
