O  ÇOCUKLAR

O çocuklar birer birer gittiler…

Soylu, sevda türküleri dudaklarında,

Saçlarında kurt nefesi rüzgârlar,

O çocuklar birer birer gittiler…

Bir tamu karanlığı keleplenirken bozkıra

Kehkeşanlardan yıldız gibi indiler.

Tutuşturdular yeniden, küllenmiş ocakları,

Bacalardan duman duman tüttüler…

Bir öğünç hil’atı gibi giydiler güzelliği,

Ufuklara oturup dolunayı sevdiler.

Uzun, siyah kirpiklerinde seyyareler yanardı,

Ağ buluttan atlarla tâ Sidre’ye yettiler…

Onlar, Oğuz mayası gök ışığın erleri,

Onlar, ülkü çağının bahadır melekleri,

Mor dağların göğsünde kaldı pençe izleri

Hacerü’l-esved gözlerini gönlümüze resmettiler…

Eyvah biz kaldık Esfeli’s-sâfilîn’de!

Ahsen-i takvîm üzre, onlar geçip gittiler…

DİLAVER CEBECİ