ÇÂH-I BÂBÎL
Işınsu Hanımefendi’ye

Bâbil kuyusu! Derin, esrarlı soluk…

Ben saçlarından asılmış Hârût.

Bir siyah okyanusta çırpınır parmaklarım,

Kementler ör sarışın huzmelerden;

Parmaklarımı tut!

Okumuş İsm-i a’zam’ı göğe çekilmiş Zühre,

Bâbilli serhoşlar güzelliği unutmuş

Ve bozulmuş tılsımı Zigguratların,

Ey kalbim, sıcacık, delişmen kalbim,

Sen de Zühre’yi unut!

Belki çıkıp geleceğim harabelerden,

Ne sûr dinleyeceğim ne dağ!

Gel gör ki fecir vaktinde ümitlerin,

Tutar yollarımı katı ve sessiz,

Acıdan yontulmuş iki put…

Kim anlatabilir o eski masalları?

Yakut gözlü büyücüleri kim tanır?

Otuz asrın otuz kat karanlığında.

Bir ben bilirim asma bahçeleri,

Bir de çiçekleri emziren bulut…

Bâbil kuyusu! Derin, esrarlı soluk…

Kementler ör sarışın huzmelerden,

Parmaklarımı tut!

Dilâver CEBECİ

18 Haziran 1982 ÜSKÜDAR